Σύνταξη κειμένου: Elsa και Rose
Η Elsa και η Rose (40 και 38 ετών αντίστοιχα) είναι ένα ζευγάρι γυναικών που ζει στην Αθήνα, βλέπει και σχολιάζει για το κοινό του lesbianportal.gr μια ταινία κάθε εβδομάδα. Τα κορίτσια δεν είναι κριτικοί κινηματογράφου αλλά μας περιγράφουν η κάθε μια με τον τρόπο της (η μία πάντα ενθουσιώδης και ταινιόφιλη, η άλλη βαριέται εύκολα και αγωνίζεται να μείνει ξύπνια όταν βλέπει έργα) τις εντυπώσεις τους από τις ταινίες που βλέπουν μαζί!
Η ταινία: Ο Νέντ είναι ένας νεαρός ομοφυλόφιλος που δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί με τα παιδιά της ηλικίας του στο οικοτροφείο που τον έβαλαν οι γονείς του. Στο συντηρητικό αυτό σχολείο, όλοι έχουν εμμονή με το ράγκμπι και οι συμμαθητές του τον χλευάζουν. Εκείνος όμως και δημιουργεί μια απρόσμενη ιδιαίτερη επαφή με τον καλύτερο παίκτη καθώς μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο και τις ίδιες ανησυχίες.
Elsa: έλα διάβολε… ξύπνα…!!!
Rose: …μμμμ… ξύπνια είμαι…
Elsa: ναι, το βλέπω. Για πες, πως σου φάνηκε;
Rose: …εντάξει ωραία. Με ηρέμησε….
Elsa: …ναι μωρέ ωραία ήταν, απλά στεναχωρήθηκα που τον ευνούχισε με το μπαλτά… δεν έπρεπε να το κάνει αυτό… (κανένας δεν ευνούχισε κανέναν και ουδέποτε είδαμε μπαλτά στο έργο. Απλώς τσεκάρω…)
Rose: εεεε;;; Ώπα κάτσε… αυτό το έχασα…. ποιος ευνούχισε ποιόν;
Elsa: χαχαχαχα, βρε απατεώνα… αφού σε πήρε ο ύπνος!
Rose: …ε καλά μωρέ, λίγο έκλεισαν τα μάτια μου… έλα πές μου τι έγινε…
Elsa: (πράγματι είχε χάσει περίπου 10 λεπτά από την ταινία οπότε μόλις της είπα τι παίχτηκε, αμέσως επανήλθε και άρχισε να εξιστορεί την κριτική της) !!!
Rose: …μάλιστα…μου άρεσε πολύ το ότι δεν ήταν ερωτική ιστορία. Το ότι μας δείχνει τα διλήμματα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νεαρός που δεν έχει αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα.
Elsa: Έχουμε λοιπόν δύο νεαρούς. Ο ένας είναι με σαφήνεια γκέι- ο άλλος είναι αλλά δεν έχει κάνει come out. Τα δύο αγόρια είναι συγκάτοικοι στο δωμάτιο του σχολείου που βρίσκονται εσώκλειστοι. Πρόκειται για ένα βρετανικό σχολείο πολύ συντηρητικό, όπου κυριαρχεί η εμμονή όλων με το ράγκμπι.
Rose: Σε αυτό το περιβάλλον, ο ένας πρωταγωνιστής είναι πιο ευαίσθητος και γλυκός και ασχολείται με τα καλλιτεχνικά και βεβαίως πέφτει θύμα έντονου bullying από τους αρρενωπούς συμμαθητές του. Ενώ ο άλλος – που επίσης είναι γκέι αλλά δεν το έχει δηλώσει- είναι το αστέρι της ομάδας του σχολείου και η ελπίδα όλων να κερδίσουν το πρωτάθλημα.
Elsa: Ακριβώς. Τα δύο αγόρια αναπτύσσουν συμπάθεια μεταξύ τους χωρίς όμως να υπάρχει ερωτική σχέση. Ο ένας προσπαθεί να μάθει από τον άλλον. Και έχουν και έναν καθηγητή φιλολογίας ως σημείο κλειδί και για τους δύο νεαρούς.
Rose: Η ταινία μας δείχνει τις εσωτερικές διαμάχες που έχει ο καθένας μας με τον εαυτό του όταν προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει και πως να ανακοινώσει αυτό που του συμβαίνει…
Elsa: νομίζω και πως να το οριοθετήσει ε; Δηλαδή μας δείχνει τις προσπάθειες και των δύο αγοριών αλλά και του καθηγητή τους να οριοθετήσουν την προσωπική τους ζωή με στόχο να είναι ο εαυτός τους.
Rose: Και εκεί υπάρχει μια διδακτική σύγκρουση. Ο αθλητής απογοητεύεται με τον καθηγητή γιατί θεωρεί πως οι πράξεις του είναι ανακόλουθες των λόγων που ο ίδιος διδάσκει…
Elsa: …ήταν πράγματι ωραία σκηνή αυτή. Νομίζω πως ο μικρός είπε όλα όσα και εμείς οι ίδιοι σκεφτόμαστε- ή τουλάχιστον εγώ έχω σκεφτεί….
Rose: Ο καθηγητής με την φράση «αν τολμάς» προσπαθεί να τους δείξει να μην μιλούν με τις φωνές άλλων και να είναι ο εαυτός τους. Αλλά και ο ίδιος έχει επιλέξει να κρύβει τον πραγματικό του εαυτό. Και αυτό δημιουργεί σύγχυση.
Elsa: Κοίτα, εμένα με άγγιξε στα διλήμματα που θέτει. Πόσο προσεγγίζω τον εαυτό μου με ένα ηχηρό και συνολικό come out και πόσο προστατεύω τον εαυτό μου όταν επιλέγω συνειδητά το να κρύψω τις επιλογές μου από συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων – π.χ. στο επαγγελματικό ή οικογενειακό μου περιβάλλον…
Rose: ε ναι, αλλά πιέζεις τους άλλους να κάνουν come out… σαν να μην καταλαβαίνεις πως ο άλλος που δεν είναι τόσο έκδηλος όσο εσύ, δεν αρνείται το ποιος είναι αλλά προστατεύει τον εαυτό του από διαδικασίες στις οποίες δεν θέλει ή δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει
Elsa: χμμμ… ίσως να έχεις και δίκιο… απλώς… ξέρεις, θεωρώ πως ένα μίνιμουμ επίπεδο εξωτερίκευσης πρέπει να γίνεται… ειδικά στην ηλικία μου/μας… Και αυτό γιατί πλέον δεν εξαρτάσαι από κανέναν. Είσαι αυτοκαθοριζόμενος σε μεγάλο βαθμό και δεν είσαι πιτσιρικάς που έχεις να φοβηθείς το bulling… ειδικά σε άτομα που βλέπω πως έχουν το ψυχικό σθένος και τη δυνατότητα να πατήσουν στα πόδια τους και να προσδιορίσουν με σαφήνεια τον εαυτό τους- τότε ναι, ίσως γίνομαι πιο απαιτητική στο να αποφασίσει ο άλλος να κάνει τα βήματα του και να μην κρύβεται από τους πάντες.
Rose: Υποθέτεις. Υποθέτεις πως ο άλλος έχει δύναμη… δεν ξέρεις πόσο του κοστίζει εσωτερικά το να αυτοπροσδιοριστεί με θάρρος έναντι π.χ. των συναδέλφων του ή της οικογένειας του….
Elsa: …υποθέτω ναι… απο όσο μπορώ να συμπεράνω από την κοινή πείρα και τη λογική μου για τον άλλον. Ίσως επειδή είμαι έξω από το “χορό του”, να μπορώ να δω πιο καθαρά από εκείνον την εσωτερική του δύναμη. Γι’ αυτό πάντα θα διεγείρω – θα σκαλίζω ώστε να ξεπεράσει τους μέχρι τώρα περιορισμούς του.
Rose: Να μην σκαλίζεις κανέναν… άσε τον καθένα να αποφασίζει για τον εαυτό του. Στο χώρο και το χρόνο του.
Elsa: Εγώ ξέρω πως μέσα από τη διάδραση του με τον μικρό, τελικά έκανε και ο καθηγητής το come out του- ωφελήθηκαν και οι δύο…
Rose: ναι εντάξει, μαθαίνει ο ένας από τον άλλον…
Elsa: και επίσης νομίζω πως τη χρυσή ατάκα την έδωσε ο άλλος πρωταγωνιστής που έχει βιώσει την απόρριψη στο πετσί του. Ότι δεν χρειάζεται να διαλέξεις στρατόπεδα. Δεν είσαι ή με τους μέν ή με τους δε… μπορείς να είσαι τα πάντα. Μπορείς να έχεις τόσους πολλούς ρόλους – και έτσι να είσαι ο εαυτός σου.
Rose: Ναι ωραίο ήταν αυτό. Ανακουφιστικό. Ήταν πολύ ουσιαστική η κουβέντα του αυτή. Παρόλο που επίσης δεν ήταν «δηλωμένος» γκει. Απλώς δεν το αρνήθηκε ποτέ. Ούτε ήταν προκλητικός.
Elsa: Εμένα αυτό το «μπορείς να είσαι τα πάντα και έτσι είσαι ο εαυτός σου» με ηρέμησε πολύ. Με αποενοχοποίησε έναντι όλων εκείνων των περιπτώσεων που δεν θέλω να δηλώσω το ποια πραγματικά είμαι- για διάφορους λόγους- και νιώθω ότι προδίδω τον εαυτό μου που δεν τους το τρίβω στη μούρη
Rose: …. γενικά βγάζει μια ηρεμία η ταινία. Δεν είναι καθόλου προκλητική και ενώ έχει σπουδαία μηνύματα, όλα είναι με ήπια δυναμική- τίποτα το επιθετικό. Παρόλο που δεν είναι οσκαρική ταινία- το ότι δεν περιέγραφε τις ερωτικές δυσκολίες μιας σχέσης, μου άρεσε πολύ.
Elsa: Πράγματι. Να σου πω, θα την συνέστηνες να τη δουν στρειτ φίλοι σου;
Rose: Ναι ναι. Είναι μια ταινία που μπορούν να τη δουν όλοι καθώς δεν προκαλεί πουθενά. Δεν θα ενοχληθεί κανένας και αντιθέτως θα παρακολουθήσει με σοβαρότητα τους προβληματισμούς ενός έφηβου…
Elsa: εγώ νομίζω πως είναι η κατεξοχήν ταινία για να δει ένας στρειτ άνθρωπος- ακριβώς επειδή φανερώνει τις αναστολές και τις ανησυχίες ενός νεαρού ομοφυλόφιλου- που ξέρει τι του συμβαίνει αλλά δεν ξέρει πως να το πει στους γύρω του.
Rose: Δεν αμφιταλαντεύεται. Προσπαθεί να κάνει fit in σε όλα! Εντάξει λοιπόν.
Elsa: …ωωω… τέλεια το είπες! Τι βάζεις … στα 5 εεεε
Rose: χαχαχα, βάζω 3,5 με 4 παρά!!!
Elsa: χαχαχα… οκ και εγώ εκεί! Θα έλεγα 3,75…!
Rose: τα βλέπω…
Elsa: μου αρέσει που συμφωνούμε στις τελευταίες δυο- τρείς ταινίες!
Rose: ωραία, έλα να συμφωνήσουμε τώρα να κάνουμε ένα τσιγάρο και να πάμε για ύπνο…
Elsa: να κάνουμε… κλείνω.
Είδος: Δράμα, Σκηνοθεσία: John Butler, Σενάριο: John Butler, Παίζουν: Fionn O’Shea, Nicholas Galitzine, Andrew Scott, Χώρα Παραγωγής: Αγγλία, Γλώσσα: Αγγλικά
Άλλες κριτικές: I am Michael, 4 Ακόμα Χρόνια, Κουβέντες για ένα ψηλό κορίτσι, Οι άγνωστες ιστορίες του Άρμιστεντ Μόπιν, Όλα στην οικογένεια, Με λένε Ζονάς, Τhe Half of It, Love Song, The perfection, The Prom, Γεύσεις και Χρώματα, Ένας κρυφός έρωτας, Carol, Matter, Duck Butter, Ελίζα και Μαρσέλα, A New York Christmas Wedding, The feels
