Σύνταξη κειμένου: Elsa και Rose
Η Elsa και η Rose (40 και 38 ετών αντίστοιχα) είναι ένα ζευγάρι γυναικών που ζει στην Αθήνα, βλέπει και σχολιάζει για το κοινό του lesbianportal.gr μια ταινία κάθε εβδομάδα. Τα κορίτσια δεν είναι κριτικοί κινηματογράφου αλλά μας περιγράφουν η κάθε μια με τον τρόπο της (η μία πάντα ενθουσιώδης και ταινιόφιλη, η άλλη βαριέται εύκολα και αγωνίζεται να μείνει ξύπνια όταν βλέπει έργα) τις εντυπώσεις τους από τις ταινίες που βλέπουν μαζί!
Η ταινία: Χριστούγεννα του 50’ στη Νέα Υόρκη, μια νεαρή επίδοξη φωτογράφος που εργάζεται ως πωλήτρια σε ένα κατάστημα γνωρίζει την μεγαλύτερη της Κάρολ. Η Κάρολ είναι μια έμπειρη και τολμηρή γυναίκα που βρίσκεται σε διάσταση με τον άντρα της και σύγκρουση με την οικογένεια του σχετικά με την επιμέλεια της μικρής τους κόρης. Οι δύο γυναίκες έλκονται και ένας έρωτας αναπτύσσεται μεταξύ τους με έναν σταθερό και αισθησιακό τρόπο, μιας και οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής δεν επιτρέπουν έκδηλα έντονα πάθη. Ακολουθεί μια εκδρομή που τις φέρνει πιο κοντά αλλά και τις αναγκάζει σε υποχρεωτική απομάκρυνση καθώς ο σύζυγος της Κάρολ την απειλεί πως αν δεν επιστρέψει σε εκείνον θα της πάρει μόνιμα την επιμέλεια του παιδιού χρησιμοποιώντας στο δικαστήριο ακριβώς την ομόφυλη σχέση που η γυναίκα του είχε αναπτύξει. Εσωτερικές ψυχικές μάχες ακολουθούν για όλους τους πρωταγωνιστές οι οποίοι καλούνται να λάβουν σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή τους.
(Spoiler Alert: Στον σχολιασμό που ακολουθεί, αποκαλύπτονται αρκετά στοιχεία της πλοκής του έργου)
Elsa: η Σάρα και η Μάρα μαζεύτηκαν σε αυτό το έργο.
Rose: ποια σάρα και μάρα;
Elsa: η Σάρα Πόλσον και η Μάρα Ρούνεη!
Rose: α καλααα! χαχαχχαχα
Elsa: βασικά να ξεκινήσουμε με τις πολύ καλές ηθοποιούς. Κέιτ Μπλάνσετ, θεά και εμένα μου αρέσει πολύ και η Σάρα Πόλσον
Rose: ρε συ προσπαθώ να θυμηθώ που την έχω δεί αυτή…
Elsa: εγώ την έχω δει στα περισσότερα American Horror Story, αλλά εσύ δεν βλέπεις τέτοια. Από αλλού θα την θυμάσαι. Την άλλη την πιτσιρίκα πρώτη φορά τη βλέπω
Rose: τη Μάρα… ναι κι εγώ. Καλή ήταν όμως και του λόγου της…
Elsa: καλό “που@/κι” η μικρούλα… Μια χαρά γούσταρε τη “θείτσα”! (γελάμε ήδη)
Rose: χαχαχα καλά δεν τη λες και θείτσα τη Μπλάνσετ! Πολύ ωραία γυναίκα
Elsa: ωραία…για πες μας λοιπόν το σχολιασμό σου για αυτή την ταινία…
Rose: ε εγώ δεν έχω να πω κάτι….
Elsa: ΧΑΧΑΧΑΧΑ…αλίμονο… είναι πλέον η εισαγωγική σου ατάκα στους σχολιασμούς!
Rose: πολύ ωραία ταινία ήταν και αυτή. Αργή πολύ η εξέλιξη της και ότι η Κάρολ δεν το χειρίστηκε πολύ καλά το θέμα της
Elsa: να πω πως βλέπουμε μια ταινία που αντικατοπτρίζει πλήρως την εποχή της. Δηλαδή θεωρώ πως το ζευγάρι αυτό, στην Αμερική του 50’ και να θέλει να δράσει πιο γρήγορα, δεν μπορεί. Όλα εξελίσσονται αργά γιατί ακόμα και η εκδήλωση των συναισθημάτων πρέπει να γίνεται με μέτρο
Rose: ακριβώς. Και οι γυναίκες αυτές έχουν πολλά εμπόδια. Π.χ είναι τεράστιο το δίλημμα της Κάρολ να θυσιάσει το παιδί της για να ζήσει τη ζωή της όπως την ήθελε, με τη νεαρή που ερωτεύτηκε
Elsa: ναι οκ- όχι ακριβώς να χάσει το παιδί της αλλά να δώσει μια δικαστική μάχη για την επιμέλεια του
Rose: ε ουσιαστικά το χάνει
Elsa: μπορεί να το βλέπει. Αλλά το ότι την ανάγκασαν μέχρι και ψυχίατρο να δεί για να τη θεραπεύσει από την «παρεκλίνουσα» συμπεριφορά… είναι τόσο πιεστικό
Rose: είναι σοκαριστικό ότι τη θεωρούν mentally ill
Elsa: την πήρε όμως την απόφαση να μείνει με την καλή της…
Rose: …ε ναι, το οποίο όμως είναι πολύ σκληρό και πολύ δύσκολο
Elsa: προσωπικά νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο. Είναι μονόδρομος το να ακολουθείς τις προσταγές της καρδιάς σου. Γιατί και ακόμα να ήταν με το παιδί της, θα ήταν σε ένα άρρωστο περιβάλλον με τον άντρα της που δεν τον θέλει στη ζωή της και άρα θα πιεζόταν πάλι… αυτή η πίεση που βιώνουν οι γυναίκες όταν παραμένουν σε τέτοιες προβληματικές οικογένειες «για να μην χαλάσουν το σπίτι τους» εννοείται ότι βγαίνει προς τα έξω και δημιουργεί ανισορροπία σε όλους και ειδικά στα παιδιά που το καταλαβαίνουν ότι η μάνα τους είναι στα κάγκελα…
Rose: εγώ δεν ξέρω αν θα επέλεγα να κάνω τη ζωή μου ή να έχω το παιδί μου…
Elsa: δεν το θεωρώ λύση το να καταπιέζεις τα συναισθήματα σου στη λογική ότι το κάνεις «για τα παιδιά». Χειρότερο κακό τους κάνεις να τα συντηρείς σε μια οικογένεια μπάχαλο… Καλύτερα που αποφάσισε να βλέπει το παιδί της χωρίς επιμέλεια και να ζει τη δική της τη ζωή με τις επιλογές της
Rose: στα δικά μου δεδομένα, το παιδί είναι πάνω από όλα και μετά βάζω τον εαυτό μου… Είναι μια δύσκολη κατάσταση και όχι απαραίτητα επειδή είναι γκέι ζευγάρι. Ο πατέρας π.χ. να μην ενέκρινε τον άντρα με τον οποίο έχει σχέση η μάνα του παιδιού. Και ειδικά σε εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο cool το «είμαι χωρισμένη αλλά έχω και μια σχέση»…
Elsa: σωστό αυτό το ότι δεν έχει σχέση με γκέι ή στρέιτ ζευγάρι!
Rose: δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να στερηθεί το παιδί τη μάνα του γιατί θεωρώ πως το δέσιμο με τη μάνα είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό με τον πατέρα ώστε να είναι το ίδιο να μεγαλώσει πιο πολύ με εκείνον. Δεν το βρίσκω λογικό για ένα παιδί να βλέπει τη μάνα του δυο φορές την εβδομάδα…
Elsa: θεωρείς όμως ότι το 50’ εύκολα θα έδιναν επιμέλεια στη μάνα; Και με δεδομένο ότι εδώ ο άντρας είναι πιο ισχυρός, με πιο «δυνατή» οικογένεια μέσα σε σοβαρούς πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους.
Rose: νομίζω πως η επιμέλεια του παιδιού θα πήγαινε στη μάνα ακόμα και τότε…
Elsa: …τι να πω… εγώ νομίζω πως αυτό είναι δικαστικό πρακτικό των τελευταίων ετών που οι γυναίκες είναι χειραφετημένες και έχουν δουλειά και μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους τουλάχιστον. Νομίζω πως το 50 ήταν αλλιώς τα πράγματα. Δεν είμαι σίγουρη βέβαια…
Rose: εγώ νομίζω ότι είναι εντελώς δεδομένο ότι θα έπαιρνε η μάνα την επιμέλεια.
Elsa: το πιο ουσιαστικό κομμάτι της ταινίας είναι αυτό που θέτεις παραπάνω- το αν μια γυναίκα θα βάλει σε προτεραιότητα το να παραμείνει στο σπίτι και να μεγαλώσει το παιδί της ή το να ζήσει τη ζωή της. Η δική μου άποψη- δεν θέλω να ακουστεί ακραίο- …
Rose: …δεν εγκαταλείπεις το παιδί σου για να κάνεις τη ζωή σου…. Μην κάνεις παιδί τότε…
Elsa: …άλλο αυτό ρε συ αγάπη…χαίρω πολύ… τώρα έχουμε το δεδομένο ότι υπάρχει ένα παιδί… και ένας κατεστραμμένος γάμος… και δυο ενήλικες που δεν γουστάρονται – ή μάλλον μια γυναίκα που δεν γουστάρει τον άντρα της…
Rose: ε γι’ αυτό λέμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο δίλημμα
Elsa: προσωπικά- και το ξέρεις από αντίστοιχες συζητήσεις μας με την προσωπική μας φίλη που έχει το ίδιο θέμα να αντιμετωπίσει…έναν τερματισμένο γάμο και δύο πιτσιρικάδες που δεν θέλουν να χωρίσει με τον πατέρα τους
Rose: δεν υπάρχει άλλη σχέση όμως…
Elsa: όχι αλλά πάλι μιλάμε για την ψυχική και συναισθηματική ισορροπία της γυναίκας. Η κοπέλα δεν γουστάρει να είναι με τον άντρα της. Και πιέζεται καθημερινά για χάρη των παιδιών τους… Θεωρώ πως αν εσύ δεν είσαι ψυχικά υγιής δεν μπορείς να στηρίξεις και να ενισχύσεις τα παιδιά σου. Αν βιώνεις πίεση, αυτό φαίνεται… βγαίνει στο πεδίο σου και δημιουργεί μια γενική αναταραχή που την εισπράττουν όλοι γύρω σου. Είσαι όλη μέρα μέσα στη γκρίνια- και είναι λογικό γιατί ζεις μια κατάσταση που δεν τη γουστάρεις. Οπότε; ποια παιδιά σου προστατεύεις; Τα εκθέσεις στον χειρότερο σου εαυτό. Τα μαθαίνεις να υπομένουν την κακή δόνηση, να μην διεκδικούν την ευτυχία στη ζωή τους. Δεν είσαι κακός γονέας αν ενδιαφερθείς για τη δική σου συναισθηματική ευημερία. Δεν θα τα εγκαταλείψεις για να πας στη Χαβάη με 2 εικοσάχρονες… θα είσαι κοντά τους, στη διάθεση τους όταν σε χρειάζονται.
Rose: ..καλά εσύ με τις δυο 20χρονες, και στην εξωτική Μακρακώμη θα πήγαινες. Δεν θα σε χάλαγε…
Elsa: …τι να τις κάνω τις δύο εικοσάρες μωρό μου; Έχω εσένα που σαρανταρίζεις σε λιγάκι και δεν συγκρίνεσαι με κανένα πιπίνι… (πέφτω πάνω της και τη φιλάω, με ταυτόχρονο πολύπλευρο χούφτωμα…!)
Rose: ..χαχαχαχα ρε άσε τα σάπια… στο φανάρι που χάζευες τον κ@λο της άλλης…και μου το είπες κιόλας να μη χάσω το θέαμα…!
Elsa: …ε τι να έκανα; Να πέρναγα με κόκκινο για να μην κοιτάζω το κορίτσι που περνούσε; Ήταν κόκκινο- έπρεπε να περιμένω… εγώ είμαι νομοταγής πολίτης κυρία μου! ….έτυχε να περάσει ένας ωραίος κ@λος από μπροστά μου, τον οποίο έσπευσα να σου δείξω για να θαυμάσεις και εσύ…
Rose: βρε σα δε ντρέπεσαι… ανώμαλε μπανιστιρτζή…. Άσε να μην θυμηθώ την άλλη στη στάση… θα με στουκάρεις πουθενά καμιά ώρα έτσι που τις κοιτάς και δεν βλέπεις μπροστά σου! (γελάμε τόσο πολύ που πάλι έχουμε πέσει από τον καναπέ)…
Elsa: … έννοια σου… προσέχω… η άλλη στη στάση- ούτε πρόσωπο είδα ούτε τίποτα… αλλά ήταν λαμπάδα, να μην το πω;;… Έλα να επιστρέψουμε στην ταινία, ξεφύγαμε πάλι- δεν θα τα βάλω αυτά…
Rose: …όόόχχχχιιι… να τα βάλεις…. Να μάθει ο κόσμος τις πομπές σου και τι τραβάω που μια βόλτα βγαίνουμε και μου δείχνεις περαστικούς κ@λους…. (γελάει και τσιμπάει ταυτόχρονα)
Elsa: χαχαχαχ… θα τα βάλω… να δεις πόση υποστήριξη θα έχω επειδή είμαι αθώα…!
Rose: λοιπόν, αθώα… πάμε πάλι στην Κάρολ… το πρόβλημα της το δημιουργεί ο άντρας της που της έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό για να την πολιορκήσει…
Elsa: …ακριβώς… οπότε τι έπρεπε να κάνει εκείνη; Να μείνει σε αυτό το περιβάλλον μετά από εκβιασμό; Ή επιστρέφεις σε εμένα ή σου παίρνω την επιμέλεια;… Πάρε την επιμέλεια και ξέχνα με… θα ζήσω τη ζωή μου με την κοπέλα μου και θα βλέπω το παιδί μου όσο πιο συχνά γίνεται… Νομίζω ορθώς έπραξε…
Rose: …δύσκολο….σκληρό…. δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ…
Elsa: εμένα άλλο σημείο μου έκανε εντύπωση… το πως έφυγε από την κοπέλα της… το ότι εξαφανίστηκε… χωρίς να δώσει εξηγήσεις
Rose: …ε ήταν σε σοκ… υπό την απειλή της απώλειας του παιδιού της… και οκ άφησε ένα γράμμα…
Elsa: …ένα πολύ νεφελώδες γράμμα… Κάτσε- μίλα με τον άνθρωπο σου… εξήγησε του τι σου συμβαίνει- και ανακοίνωσε του την απόφαση σου να παλέψεις για το παιδί σου… ζήτα του να σε περιμένει αν θέλει… ξέρω γώ… μίλα όμως… μην τον βάζεις να μυρίζει τα νύχια του για το τι μπορεί να έχει γίνει….
Rose: …έχει και αυτή κλειστό το τσάκρα του λαιμού της… (το λέει περιπαικτικά καθώς ασχολούμαι με αυτά τα ζητήματα)…
Elsa: ….ε ναι ρε φίλε… ακριβώς αυτό… μπλοκαρισμένο ενεργειακό κέντρο που δεν την άφησε να εκφράσει στην κοπέλα της τις αγωνίες που περνούσε εκείνη την ώρα… την άφησε σύξυλη ….. Μίλα στην σύντροφο σου… μην την αφήνεις να φαντάζεται… πές της ευθέως τι σου συμβαίνει…
Rose: εντάξει μετα όμως ξεμπλόκαρε…. Έκανε σοβαρή υπέρβαση… να προτείνει να πάνε πάλι μαζί… της πήρε κάποιους μήνες αλλά το κατάφερε και εκφράστηκε με θάρρος… ίσως λοιπόν να μην ήταν απαραίτητο να μιλήσει στην αρχή… το έκανε με τις πράξεις της στο τέλος.
Elsa: …όόόχχχιιι… το ότι η μικρή την περίμενε ήταν τυχαίο… και νομίζω εντελώς κινηματογραφικό… θα μπορούσαν να είχαν συμβεί χίλια σενάρια… να είχε ξενερώσει απίστευτα η μικρή και να έφευγε εντελώς, μέχρι και να το είχε πάρει βαριά και να είχε αυτοκτονήσει…. Την άφησε σύξυλη να φαντάζεται χίλια σενάρια και να παλεύει με την απόρριψη… το ότι ήρθε με θάρρος μετά από λίγους μήνες- οκ μπράβο της αλλά στην πραγματική ζωή μάλλον θα έτρωγε πόρτα… είτε από αντίδραση είτε από ευαισθησία είτε απλώς ως συνθήκες ζωής…
Rose: μα με τις πράξεις της απέδειξε ότι επέλεξε να ζήσει μαζί της…
Elsa: ……αφήνοντας την κοπέλα να ζει μια ψυχολογική ανασφάλεια τόσους μήνες…. Όχι αγάπη μου… να μην είστε μουγκοθόδωροι… να μάθετε να λέτε αυτό που νιώθετε εκείνη τη στιγμή… μόνο έτσι υπάρχει ροή… αλλιώς ζούμε δράματα…
Rose: οκ, καταλαβαίνω πως το λες. Απλώς εδώ ήταν δύσκολη η ψυχολογία της γιατί έπρεπε να σκεφτεί για το παιδί της. ….Για πες βαθμό? Εγώ 4,5 – 5…
Elsa: Ω ναι… και εγώ 4,5… είναι πολύ καλή ταινία.
Rose: ναι- την προτείνουμε παιδιά…
Elsa: σούπερ… να σου πω, παγωτό πήρες;
Rose: ε ναι βρε μωρό μου… να φέρω;
Elsa: φέρε φέρε…
Είδος: Ρομαντικό δράμα, Σκηνοθεσία: Todd Haynes, Σενάριο: Phyllis Nagy (σενάριο ταινίας), Patricia Highsmith (βιβλίο), Παίζουν: Cate Blanchett, Rooney Mara, Sarah Paulson, Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α., Γλώσσα: Αγγλικά
Σχετικά άρθρα: Matter, Duck Butter, Ελίζα και Μαρσέλα, A New York Christmas Wedding, The feels
