Συνέντευξη στο πλαίσιο της Εικαστικής Έκθεσης “The Kiss”
στη #Rest@rt Cultural Platform
για το 
———————————————————————————————-
Γιατί δημιουργείς Τέχνη/ γιατί έγινες καλλιτέχνης;
Η Τέχνη είναι ένα κανάλι επικοινωνίας πολλαπλών διαστάσεων. Είναι μέσο για να αγγίξεις το βαθύτερο εντός σου, κανάλι σύνδεσης με το ανώτερο Πνεύμα σου και ταυτόχρονα φωνή για να επικοινωνήσεις τις συνδέσεις σου με τους ανθρώπους που είναι δεκτικοί στο να μεταλάβουν τη γνώση που συνέλλεξες κατά τη Δημιουργία.
Η αναζήτηση του μεγαλύτερου σκοπού μου οδήγησε το ανήσυχο πνεύμα μου σε καλλιτεχνικά μονοπάτια “ως δια μαγείας”. Ένιωσα πως ανοίχτηκαν όλα τα πεδία γύρω μου ξεκινώντας τη Ζωγραφική, βούτηξα μέσα, κοίταξα πάνω και δημιούργησα τη δική μου χρωματική γλώσσα. Το μοίρασμά της μου δίνει πληρότητα.
Πώς επιλέγεις ένα θέμα; Από πού εμπνέεσαι;
Ποτέ δεν επιλέγω εξαρχής το θέμα μου. Η έμπνευσή μου ξεκινά από την εσωτερική αναζήτηση, που είναι και το μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου αυτή τη στιγμή. Ξεκινώντας ένα νέο έργο αφήνομαι στη ροή με εμπιστοσύνη και το θέμα μου φανερώνεται σταδιακά. Θα σχηματιστούν πεδία, θα σχηματιστούν φόρμες και μορφές, θα υπάρξουν φώτα και σκοτάδια, αφορμές για ιστορίες που θα στηθούν πάνω στον καμβά με τρόπο ασαφή και αφαιρετικό. Αυτό που με γοητεύει πολύ στην αφηρημένη ζωγραφική, που είναι και αυτή στην οποία έχω επικεντρωθεί, είναι πως για κάθε θεατή υπάρχει και μια άλλη ιστορία πάνω στο ίδιο έργο. Μαγικό.
Πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία παραγωγής ενός έργου Τέχνης;
Η δυσκολία φτάνει μέχρι τη στιγμή που μένω στη σιωπή και αφήνω τα χέρια μου να κάνουν το πρώτο layer. Σχεδόν κρατάω την ανάσα μου. Μόλις δω τα πρώτα “σημάδια” πάνω στον καμβά η ιστορία λύνεται και τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους, με εμπιστοσύνη πως θα φανερωθούν.
Πότε φτάνεις στο σημείο να είσαι σίγουρη ότι το έργο σου έχει τελειώσει και μπορεί να εκτεθεί;
Το τέλος του έργου μου είναι αυτό που με δονεί υψηλά. Έτσι το ορίζω, από το καρδιοχτύπι, την πηγαία Χαρά, τον απόλυτο Έρωτα. Κάθε φορά ερωτεύομαι από την αρχή, κάθε έργο είναι ένας νέος Έρωτας, ο πιο δυνατός από όλους τους προηγούμενους.
Τι άλλες δουλειές έχεις κάνει εκτός από το να είσαι καλλιτέχνης;
Σπούδασα στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, είμαι πολιτικός μηχανικός. Εργάστηκα ως μηχανικός για περίπου 8 χρόνια. Στείρα χρόνια για την ιδιοσυγκρασία μου, είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η Τέχνη. Ελευθερώθηκα, γιατρεύτηκα, ανακάλυψα, αφέθηκα, ονειρεύτηκα, πέταξα.
Η παγκόσμια πανδημική κρίση, πόσο αντιλαμβάνεσαι ότι επηρεάζει ψυχικά και πνευματικά τον σύγχρονο άνθρωπο;
Το πόσο έχει επηρεάσει ψυχικά η πανδημική κρίση τον σύγχρονο άνθρωπο εξαρτάται καθαρά από το επίπεδο της συνειδητότητάς του. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων είναι χωμένο μέχρι το λαιμό στο matrix, αυτό το ποσοστό έχει καταρρακωθεί, πνιγμένο στο φόβο. Υπάρχει η αβεβαιότητα για το μέλλον και είναι κυρίως οικονομικής φύσεως. Μέσα σε κάθε κρίση όμως κρύβονται ευκαιρίες, και το μέρος του πληθυσμού που έχει τη διαύγεια να ανασυγκροτηθεί μέσα σε αυτήν την παγκόσμια παύση, βρίσκει τον τρόπο να υλοποιήσει τα όνειρά του, απλά επειδή έτσι επιλέγει.
Πόσο συμβάλλει η Τέχνη στην αποκατάσταση της συναισθηματικής ισορροπίας του «πανδημικού» ανθρώπου;
Η Τέχνη συμβάλλει στην αποκατάσταση της συναισθηματικής ισορροπίας του ανθρώπου σε κάθε χρονική στιγμή. Ένα έργο Τέχνης δίνει στο θεατή πρόσβαση να ανακαλύψει το μέσα του. Είναι κανάλι η Τέχνη, είναι το φτυάρι με το οποίο θα ξεκινήσεις να σκάβεις. Κι όσο θα σκάβεις θα γιατρεύεις, κι όσο θα γιατρεύεις θα σκάβεις βαθύτερα, κι όσο βαθύτερα βρίσκεσαι τόσο θα πλησιάζεις την Αλήθεια σου. Εκεί είναι κρυμμένη η ισορροπία σου. Στην Αλήθεια.
Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός πως επηρέασε την καλλιτεχνική σου δραστηριότητα; Οδηγήθηκες σε νέους τρόπους έκφρασης;
Το βασίλειό μου είναι το κλειδωμένο εργαστήριό μου. Όχι, ο εγκλεισμός δεν κατάφερε να σταματήσει την ορμή μου, ίσως μάλιστα να κατάφερε και το ακριβώς αντίθετο. Μου πρόσφερε ησυχία, συγκέντρωση και πολλή όρεξη για ενδοσκόπηση.
Είσαι ικανοποιημένη από την κρατική μέριμνα για την ενίσχυση των επαγγελμάτων του Πολιτισμού;
Στη χώρα μας δυστυχώς δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την ενίσχυση των επαγγελμάτων του πολιτισμού. Φυσικά και δεν αναφέρομαι στην οικονομική ενίσχυση, αναφέρομαι στη δημιουργία πρόσφορου εδάφους ώστε τα “προϊόντα” των επαγγελμάτων αυτών να βγουν στην αγορά εντός και εκτός της χώρας. Σήμερα ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης υπερεπενδύει τα έσοδά του προκειμένου να ανοίξει φτερά μέσω εκθέσεων και κοινωνικής δικτύωσης. Μοιράζεται την αξία των έργων του με γκαλερί του εξωτερικού που ζητούν δυσανάλογα ποσοστά. Το κράτος σήμερα δεν είναι περήφανο για τους καλλιτέχνες του. Δεν είναι εκείνος ο πατέρας που θα τρέξει πρώτος να δείξει τα κατορθώματα των παιδιών του στον κόσμο.
Αν αύριο το πρωί είχες ραντεβού με την υπουργό πολιτισμού, έχεις να προτείνεις κάποιο πλαίσιο δράσεων για τη στήριξη των καλλιτεχνών;
Συναντώντας την Υπουργό Πολιτισμού θα ήθελα να σταθώ στον τρόπο που η Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη προβάλλεται εκτός συνόρων. Θα πρότεινα ένα εγχείρημα στο οποίο το Υπουργείο θα αναλάμβανε την προώθηση του έργου των σύγχρονων καλλιτεχνών σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια τεράστια ηλεκτρονική γκαλερί υπό την αιγίδα του ελληνικού κράτους και με σκοπό να φωνάξει σε κάθε άκρη του πλανήτη πως το ελληνικό Φως είναι άσβεστο.
Τα δικαιώματα γενικώς “συστέλλονται” για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Είσαι ιδεολογικά σύμφωνη με αυτό ή θεωρείς πως πρόκειται για παγκόσμιους κυβερνητικούς «ριζοσπαστισμούς» μιας νέας ανελεύθερης πραγματικότητας;
Γνώμη μου είναι πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ναι, υπάρχει ένας ιός σοβαρότερος από άλλους, ιδιαίτερα απειλητικός για τη ζωή ορισμένων ευπαθών ομάδων ανθρώπων. Η κατάσταση όμως μοιάζει να ξεφεύγει. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις εκφοβισμού, εγκλεισμού και ελέγχου. Νιώθω να πρωταγωνιστώ σε ένα παγκόσμιο πείραμα. Το ταβάνι πάνω από το κεφάλι μου όλο και χαμηλώνει. Κι εγώ καλούμαι να κάνω κάθε μέρα και πιο μικρό άλμα, σαν τον ψύλλο του γνωστού πειράματος. Μοιάζει να ζητούν από μένα να σταματήσω να επιχειρώ άλματα, να μείνω στη γη, να εγκαταλείψω.
Όλα τα έως τώρα στοιχεία των κοινωνικών επιστημόνων δείχνουν ότι τα ΛΟΑΤ άτομα υπόκεινται μεγαλύτερη καταπίεση εν μέσω πανδημίας. Θα στήριζες καμπάνιες για τα δικαιώματά τους προκειμένου στην επόμενη πανδημική κατάσταση να βρίσκονται σε μια κάπως πιο ισότιμη κατάσταση; για παράδειγμα ως άνθρωπος των τεχνών θα στήριζες το δικαίωμα σε γάμο; τη δυνατότητα τεκνοθεσίας;
Οποιαδήποτε φωνή στήριζε το δικαίωμα ανθρώπων σε ίση μεταχείριση θα τη φώναζα, ναι. Η ελευθερία είναι ένα ύψιστο αγαθό και όλοι δικαιούνται να ζήσουν απολαμβάνοντάς την, εφόσον φυσικά δε βλάπτουν το συνάνθρωπό τους. Ναι, θα στήριζα καμπάνια για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που λαμβάνω μέρος σε αυτή την διοργάνωση, θέλω να ορίσω τη θέση μου σχετικά, δηλώνοντας πως για μένα δεν αποτελούν μια ομάδα-ταμπού.
Ο έρωτας τι θέση έχει κατά τη δημιουργία των έργων σου;
Ο έρωτας είναι μια ύψιστη ενέργεια, η μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη. Δεν περιορίζεται -κατά τη γνώμη μου- στο συναίσθημα μεταξύ ανθρώπων. Κατ’ εμέ η δημιουργία από μόνη της ΕΙΝΑΙ έρωτας. Εκείνη η συχνότητα στην οποία δονείσαι τη στιγμή της ολοκλήρωσης του ταξιδιού, ναι, δεν είναι άλλο από καθαρός, απόλυτος έρωτας.
Ποιές θεωρείς ότι είναι οι 3 σημαντικότερες αρετές σε μια συντροφική σχέση;
Ο σεβασμός, η ισότητα και οι ελευθερία θεωρώ πως είναι οι πιο σημαντικές αρετές σε μια συντροφική σχέση.
Συνήθως ο καλλιτέχνης λογίζεται ως άτομο που με ευκολία σπάει τα κοινωνικά στεγανά. Θα μπορούσες να επιλέξεις ως ερωτικό παρτενέρ ένα άτομο του ιδίου φύλου;
Δεν έχω αισθανθεί ποτέ ερωτική έλξη για άτομο του ιδίου φύλου οπότε δε μπορώ να απαντήσω πάρα μόνο υποθετικά, κι αυτό φαντάζομαι πως δεν έχει την ίδια αξία.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα: Η Μαρία Νενάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε την επιστήμη του Πολιτικού Μηχανικού στο ΑΠΘ και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για περίπου δέκα χρόνια. Σε μία κρίσιμη καμπή της ζωής της και περνώντας μία περίοδο εσωτερικής αναζήτησης βρέθηκε για πρώτη φορά στο περιβάλλον της Ζωγραφικής. Ξεκινώντας με τα πρώτα -δειλά- βήματα στο δρόμο της Τέχνης, ένιωσε να συμπληρώνονται κομμάτια του Εαυτού της που ζητούσαν απαντήσεις. Αυτός ήταν και ο λόγος που έμεινε στη Ζωγραφική προσπαθώντας να την εξελίσσει καθημερινά. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικά, αναζήτησε και εξακολουθεί να αναζητά καθημερινά τροφή για σκέψη και δημιουργία, ερεθίσματα και συναισθήματα που θα την οδηγήσουν μακρύτερα στην Τέχνη της. Από το Σεπτέμβρη του 2018 βρίσκεται πια στο δικό της επαγγελματικό χώρο, στην Καλαμαριά, όπου η Ζωγραφική είναι το κέντρο της ζωής της. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός της χώρας. Έργα της βρίσκονται σε συλλογές ιδιωτών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα έργα της μπορείτε να τα δείτε εδώ. Στοιχεία επικοινωνίας: email: mnenadi@msn.com
