Συνέντευξη στο πλαίσιο της Εικαστικής Έκθεσης “The Kiss”
στη #Rest@rt Cultural Platform
για το 
———————————————————————————————-
Γιατί δημιουργείς Τέχνη/ γιατί έγινες καλλιτέχνης;
Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς δημιουργία. Η διαδικασία της δημιουργίας καθαρίζει το μυαλό μου, την σκέψη μου είναι σαν να κάνω διαλογισμό. Έτσι κατά συνέπεια είναι ένα εργαλείο στα χέρια μου για να ζω καλύτερα.
Η δουλειά σου έχει σκοπό να περάσει κάποιο μήνυμα στο κοινωνικό σύνολο;
Σαφέστατα ναι. Τα έργα μου είναι συμβολικά. Δεν θέλω να αντιγράψω πιστά την πραγματικότητα αλλά να μεταφέρω στον θεατή την δική μου οπτική και να θίξω θέματα όπως ο έρωτας, τα ανθρώπινα πάθη, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι σχέσεις μας με τα ζώα και την φύση, οι επιλογές που καλούμαστε να κάνουμε στην ζωή, τα κοινωνικά στερεότυπα, οι μεταφυσικές ανησυχίες μας. Προσπαθώ να αντιμετωπίζω την πραγματικότητα και κατά συνέπεια και την ζωγραφική δουλειά μου χωρίς προκαταλήψεις (ακόμα και αισθητικές), με μία δόση χιούμορ, με μία εξομολογητική διάθεση και με μία προσδοκία εξέλιξης.
Πώς επιλέγεις ένα θέμα; Από πού εμπνέεσαι;
Εμπνέομαι από οτιδήποτε, από μία έκφραση, μία λέξη, μία εικόνα, μία σκέψη. Προσωπικά οι καλύτερες ιδέες μου έρχονται είτε πριν κοιμηθώ είτε με το που ξυπνήσω. Τις πολύ σπάνιες φορές που έχω την πολυτέλεια να απολαύσω ένα πρωινό χουζούρι στο κρεβάτι, λέω στον εαυτό μου: «ώρα για δουλειά». Γυρίζω από το άλλο πλευρό και σκεπάζομαι!
Πότε φτάνεις στο σημείο να είσαι σίγουρη ότι το έργο σου έχει τελειώσει και μπορεί να εκτεθεί;
Νομίζω ότι αυτό είναι ένα κράμα εμπειρίας αλλά και ενστίκτου. Κάποιες φορές το αισθάνεσαι κάποιες αμφιταλαντεύεσαι. Η δημιουργική διαδικασία με κάθε νέο έργο είναι και διαφορετική. Υπάρχουν φορές που το έργο κυλάει και βγαίνει αβίαστα και φτάνεις σε κάποιο σημείο που απλά το ξέρεις πως έχει τελειώσει. Υπάρχουν και άλλες φορές που το παλεύεις και δεν βγαίνει και αλλάζεις μία γραμμή ή ένα χρώμα και αλλάζει όλη η ισορροπία του έργου και πρέπει να το αλλάξεις και σε άλλο σημείο και νιώθεις ότι μπουκώνει και γενικά περνάς δύσκολα. Εγώ πάντως δεν διστάζω να καταστρέψω ένα έργο μου αν νομίζω ότι δεν βγάζει πουθενά.
Τι άλλες δουλειές έχεις κάνει εκτός από το να είσαι καλλιτέχνης;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση γιατί εγώ αυτή την χρονική περίοδο κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Είμαι παράλληλα καλλιτέχνης, σχεδιάστρια μόδας και οικονομική αναλύτρια. Ναι ξέρω πως δεν θα περίμενε κανείς να διαβάσει αυτά τα 3 μαζί σε μία πρόταση αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Ενώ πάντα ήμουν καλλιτεχνική φύση η πιο ουσιαστική ενασχόληση μου με την τέχνη ήρθε σε μεγαλύτερη ηλικία μετά τις σπουδές μου στα οικονομικά. Ξεκίνησα να διδάσκομαι ζωγραφική το 2005 και από τότε δεν έχω σταματήσει καθόλου (και να διδάσκομαι και να δημιουργώ). Το σχέδιο μόδας και οι σπουδές μου στον χώρο της μόδας ήρθαν ακόμα πιο μετά (2012) και είχαν σαν κατάληξη την δημιουργία του δικού μου (σε συνεργασία με τον σύζυγο μου) fashion brand με το όνομα “Eating the Goober”.
Στόχος μου και ευχή μου είναι κάποια στιγμή να σταματήσω να εργάζομαι ως οικονομική αναλύτρια. Πρώτον γιατί για αρκετά χρόνια τώρα εργάζομαι με εξαντλητικούς ρυθμούς και νιώθω πως αυτό δεν θα μπορούσα να το συνεχίσω για πολύ ακόμα και δεύτερον για να μπορέσω να αφιερώσω τον χρόνο μου σε αυτό που με κάνει χαρούμενη που είναι το να δημιουργώ -είτε δημιουργώ με το λάδι και το πινέλο είτε με το ύφασμα. Θεωρώ άλλωστε πως αυτά τα δύο μπορούν να συνδυαστούν πολύ όμορφα. Προς το παρόν όμως η εργασία μου ως οικονομική αναλύτρια, μου προσφέρει τα προς το ζην -και όχι τα άλλα δύο- οπότε μέχρι να αλλάξει αυτό η ενασχόληση μου και με τα 3 είναι μονόδρομος.
Τα δικαιώματα γενικώς “συστέλλονται” για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Είσαι ιδεολογικά σύμφωνη με αυτό ή θεωρείς πως πρόκειται για παγκόσμιους κυβερνητικούς «ριζοσπαστισμούς» μιας νέας ανελεύθερης πραγματικότητας;
Αυτό που ζούμε με την πανδημία είναι κάτι πρωτόγνωρο, βίαιο, δύσκολο, σκληρό & αγχωτικό. Σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς. Τα δικαιώματα συστέλλονται για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας που είναι το υπέρτατο αγαθό γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη λύση. Πέρα από πολιτικές παρατάξεις, πέρα από ιδεολογίες θεωρώ πως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εμπιστευτούμε αυτούς που πραγματικά ξέρουν περισσότερα. Αυτοί στην προκυμμένη περίπτωση είναι η επιστημονική κοινότητα και κανείς άλλος. Επιλέγω πάντα να ακολουθώ την επιστήμη, και αυτό δεν σημαίνει πως υποστηρίζω την κυβέρνηση ή οποιαδήποτε ιδεολογία. Θα ασκώ κριτική για τα κακώς κείμενα, θα αγωνίζομαι για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, θα λέω την γνώμη μου και θα ψηφίζω αναλόγως αλλά δεν θα κάνω αντίσταση αντιδρώντας στα περιοριστικά μέτρα της πανδημίας αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο. Θεωρώ παραλογισμό τον ισχυρισμό για παγκόσμιους κυβερνητικούς «ριζοσπαστισμούς» μιας νέας ανελεύθερης πραγματικότητας όχι γιατί δεν πιστεύω πως οι κυβερνήσεις δεν θα επιθυμούσαν τον έλεγχο των μαζών αλλά γιατί αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο στον κόσμο απλούστατα δεν συμφέρει κανέναν. Θα ήταν καταστροφικό οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο να μην ακολουθήσουν τις οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας αν και παρατηρούμε πως σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν κάποιες που έχουν μία ροπή προς τον παραλογισμό (παράδειγμα ο Μπολσονάρου στην Βραζιλία). Η λογική μου και η ηθική μου λέει πως πρέπει να σεβαστώ τον γεροντότερο, τον άρρωστο και να δείξω αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση. Θέλω να αγκαλιάσω κόσμο, να χορέψω ασταμάτητα, να ταξιδέψω , να δουλέψω και να δημιουργήσω, να δω τις τέχνες να ανθίζουν ξανά, να δω ξανά χαρούμενα πρόσωπα γύρω μου. Είμαι πεπεισμένη πως ο συντομότερος δρόμος για να φτάσουμε εκεί ως σύνολο είναι και ο πιο δύσκολος και περνάει μέσα από τον αυτοπεριορισμό και την συστολή των δικαιωμάτων μου.
Όλα τα έως τώρα στοιχεία των κοινωνικών επιστημόνων δείχνουν ότι τα ΛΟΑΤ άτομα υπόκεινται μεγαλύτερη καταπίεση εν μέσω πανδημίας. Θα στήριζες καμπάνιες για τα δικαιώματά τους προκειμένου στην επόμενη πανδημική κατάσταση να βρίσκονται σε μια κάπως πιο ισότιμη κατάσταση; για παράδειγμα ως άνθρωπος των τεχνών θα στήριζες το δικαίωμα σε γάμο; τη δυνατότητα τεκνοθεσίας;
Πάντα ήμουν και θα είμαι ένθερμη υποστηρίκτρια των ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών για όλους τους ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα για τα ΛΟΑΤ άτομα θεωρώ πως πράγματι υπόκεινται μεγαλύτερη καταπίεση εν μέσω πανδημικής κατάστασης αλλά και σε γενικό πλαίσιο θεωρώ πως έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να κάνουμε ως κοινωνία για να γίνουμε πιο δίκαιη και πιο ανθρώπινη στο θέμα των διακρίσεων. Εννοείται θα στήριζα και στηρίζω καμπάνιες για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, είμαι straight όμως δηλώνω παρουσία στα Prides για υποστήριξη, θυμώνω πολύ και απαντάω αναλόγως όταν ακούω το απαράδεκτο: «Εμένα δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του αρκεί να είναι διακριτικός» και φυσικά στηρίζω απεριόριστα το δικαίωμα σε γάμο και τη δυνατότητα τεκνοθεσίας. Για αυτό το τελευταίο θέλω να προσθέσω κάτι. Θεωρώ πως το να μεγαλώνεις παιδί είναι μεγάλη ευθύνη και πρέπει να είναι μία απόφαση που πρέπει να την παίρνεις μετά από ώριμη σκέψη και με την γνώση ότι ή ζωή σου πρόκειται να αλλάξει για πάντα. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, προστασία, υπευθυνότητα και ένα ετερόφυλο ζευγάρι μπορεί να είναι καλοί ή κακοί γονείς. Το ίδιο ισχύει και για ένα ομόφυλο ζευγάρι. Η γνώμη μου είναι πάντως πως η πιθανότητα ένα ομόφυλο ζευγάρι να είναι κακοί γονείς είναι μικρότερη από ότι ένα ετερόφυλο, απλούστατα γιατί η απόφαση τεκνοθεσίας έχει προκύψει μετά από σκέψη και προσπάθεια και ποτέ δεν είναι ένα ατύχημα που συνέβη στο κρεβάτι.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα: Η Βίκυ Μουδήλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Από το 2005 μέχρι και σήμερα μαθητεύει δίπλα στην ζωγράφο Μαριάννα Κατσουλίδη. Έχει παρουσιάσει τα έργα της σε ατομική έκθεση με θέμα «Αστικά Ξωτικά» τον Οκτώβριο του 2017, στην γκαλερί “Περι -Τεχνών Καρτέρης” στην Αθήνα. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις συμπεριλαμβανομένου την Art Thessaloniki με την “Chalkos gallery“ & στην Maison de la Grèce στο Παρίσι υπό την διοργάνωση του περιοδικού τέχνης Dream idea machine. Ασχολείται επίσης με την μόδα, σχεδιάζει ρούχα και αξεσουάρ με την επωνυμία “Eating the Goober”. Τα έργα της είναι εδώ. Στοιχεία επικοινωνίας: e-mail: eatingthegoober@gmail.com
