Σύνταξη κειμένου: Elsa και Rose
Η Elsa και η Rose (40 και 38 ετών αντίστοιχα) είναι ένα ζευγάρι γυναικών που ζει στην Αθήνα, βλέπει και σχολιάζει για το κοινό του lesbianportal.gr μια ταινία κάθε εβδομάδα. Τα κορίτσια δεν είναι κριτικοί κινηματογράφου αλλά μας περιγράφουν η κάθε μια με τον τρόπο της (η μία πάντα ενθουσιώδης και ταινιόφιλη, η άλλη βαριέται εύκολα και αγωνίζεται να μείνει ξύπνια όταν βλέπει έργα) τις εντυπώσεις τους από τις ταινίες που βλέπουν μαζί!
Η ταινία: στο σχολείο, ο νεαρός Ζονάς γνώρισε έναν απρόβλεπτο αλλά ακαταμάχητο τύπο και ανακάλυψε μαζί του τη σεξουαλική του ταυτότητα. Τα δύο αγόρια θα μπλέξουν σε μια τραγική περιπέτεια στην προσπάθεια τους να ζήσουν μια «ενήλικη» αλλά ταυτόχρονα «ριψοκίνδυνη» εμπειρία. Χρόνια αργότερα, ο Ζονάς διαπιστώνει ότι αυτή η σχέση τον έχει στοιχειώσει, θέλοντας τώρα να ξεκαθαρίσει τις σκιές που έχει αφήσει το παρελθόν του.
Elsa: τι είδαμε;
Rose: εεε οκ καλό
Elsa: μας άρεσε ε;
Rose: ναι, έδειχνε πολλά πράγματα. Από το μπούλινγκ που έτρωγαν στο σχολείο, την απόλυτη υποστήριξη της μάνας του ενός, τους κινδύνους που παίζουν σε αυτές τι περιπτώσεις… είχε πολύ πράμα!
Elsa: νομίζω σχετικά με την υποστήριξη που λες, πως είδαμε την περίπτωση της πιο ολοκληρωμένης υποστήριξης που θα μπορούσε να έχει ένα ομοφυλόφιλο άτομο από τη μητέρα του, συμφωνείς;
Rose: ε ναι! Τι άλλο πια… η γυναίκα ήταν τόσο cool… τώρα το ότι την πάτησε το παλικαράκι… ήταν και λίγο αναμενόμενο με τα μυαλά που κουβαλούσε
Elsa: Οκ. Καταλαβαίνω την πρώτη προσέγγιση σου. Πάμε όμως λίγο στον πρωταγωνιστή. Ο Ζονάς, ο ενήλικας Ζονάς, είναι ουσιαστικά καρφωμένος στο παρελθόν;
Rose: προφανώς δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει ούτε τον έρωτα του για τον άλλον αλλά ούτε και το σοκ από τη φάση στην οποία έμπλεξαν
Elsa: ναι… νομίζω πως είναι αρκετά ενδεικτικό το ότι ενώ είναι σε μια σχέση- και φαίνεται να είναι ένας σοβαρός καλοβαλμένος άντρας, ο πρωταγωνιστής μας είναι εντελώς ανήσυχος…
Rose: …τι ανήσυχος μωρό μου? Πουτ@ν#κι είναι… όλη μέρα γκομενίζει και τον έχει ταράξει στο κέρατο τον άλλο…
Elsa: χαχαχαχα….όντως… δεν μπορεί να καταλαγιάσει… είναι εντελώς ανίκανος να δημιουργήσει μια σταθερή σχέση και να βιώσει ασφάλεια
Rose: …ε προφανώς, αφού είναι τόσο στιγματισμένος από τον εφηβικό του έρωτα και όλο αυτό που έγινε…
Elsa: …σκέφτομαι πόσες δομικές πεποιθήσεις του δημιουργήθηκαν τότε που πλέον αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες στο να ζήσει μια ισορροπημένη ζωή…
Rose: …χαχαχα…πάλι πελατάκια βλέπεις εσύ; … να του κάνεις συνεδρία θες;
Elsa: …ε μα… θα κάναμε φοβερή συνεδρία με το παλικαράκι… θα βγάζαμε πολύ ζουμί… θα στον έκανα εγώ, περδίκι σε 3 μήνες!
Rose: εντάξει η αλήθεια είναι πως έχει φτάσει 17-18 χρόνια μετά και είναι απλώς ανίκανος να κάνει οτιδήποτε ανεξάρτητο από το παρελθόν του…
Elsa: … νομίζω πως ως ταινία, ακριβώς αυτό θέλει να μας δείξει… το πόσο καταστροφικό είναι το να ζούμε στο χθες και να μην εξελισσόμαστε. Βεβαίως υπάρχει το gay πρόσημο, μιας και μιλάμε για έναν έρωτα μεταξύ δυο αγοριών- που όμως θέλει να μας δείξει τις παράλληλες αφηγήσεις σχετικά με αυτό. Αλλά πάντως θεωρώ πως το βασικό είναι το σκάλωμα που μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος αν δεν καταφέρει να διαχειριστεί το παρελθόν του
Rose: ναι οκ. Πάντως μου άρεσαν και αυτά που μας έδειξε σχετικά με αυτό που λες “gay πρόσημο”. Δηλαδή έδειξε πολύ εύστοχα όλο το μπούλινγκ στο σχολείο
Elsa: ναι φυσικά… τις δυσκολίες δυο αγοριών, όχι να ζήσουν τον έρωτα τους, αλλά απλώς να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον που τους υποτιμά και τους κακομεταχειρίζεται
Rose: Οι έφηβοι συνήθως είναι πολύ ανάλγητοι. Είναι πολύ σκληρές οι συμπεριφορές τους και γενικά οριοθετούνται μέσα από τραχείς και άγαρμπες διαδικασίες
Elsa: συμφωνώ απόλυτα μωρό μου. Δυστυχώς, όλη αυτή η αγριάδα και η βία που βγαίνει στην προσπάθεια ενός εφήβου να πατήσει στα πόδια του, ουσιαστικά έρχεται από το σπίτι του. Έτσι έχει μάθει στην οικογένεια του, με αυτούς τους κανόνες και αυτές τις αναφορές… οπότε αυτό βγάζει και στο μικροπεριβάλλον του σχολείου
Rose: πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν τα παιδιά μεγάλωναν σε ισορροπημένα περιβάλλοντα; Όπου κυριαρχεί η αγάπη και ο σεβασμός;
Elsa: …εεε αγάπη μου… να, τα δικά μας τα παιδιά όταν με το καλό αξιωθούμε, θα μεγαλώσουν μέσα σε αγάπη και σεβασμό… και δεν θα χρειάζονται βία για να επιβληθούν. Θα μπορούν να ακούν και να δέχονται τον διπλανό τους σεβόμενοι την προσωπικότητα του….
Rose: …μωράκι μου, δεν θέλω να στη σπάσω, αλλά τα δικά μας τα παιδιά…. οκ, μπορεί από το σπίτι μας να είναι έτσι μεγαλωμένα όπως λες, αλλά θα φάνε τέτοιο μπούλινγκ σε όλες τις ηλικίες που θα έχουν δυο μαμάδες και κανένα μπαμπά… άστο… θες να το σχολιάσουμε τώρα;
Elsa: μεγάλη κουβέντα ανοίγεις μωρό…. ναι, προφανώς θα πρέπει να σταθούν σε ένα περιβάλλον όπου θα είναι σαν εξωτικά παγώνια… αλλά νομίζω με την κατάλληλη κάλυψη, βοήθεια, υποστήριξη και βεβαίως αγωγή από εμάς και τους ανθρώπους που θα μας βοηθήσουν, θα πάνε όλα καλά…
Rose: …καλά θα δούμε… και επειδή πάλι ξέφυγες… εγώ δεν παντρεύομαι! και θέλω και 5-6 χρονάκια για να σε τεστάρω γιατί πολύ μπερμπάντης μου έχεις βγει…
Elsa: χαχαχαχα…βρε αγάπη μου, σε 5-6 χρονάκια θα έχω πατσουριάσει… αν με αφήσεις άτεκνη και αστεφάνωτη, τα μόνα μωρά που θα θέλω να ασχολούμαι τότε θα είναι τα πιπίνια στα κλαμπάκια…
Rose: χαχαχχα… αστεφάνωτη θα σε αφήσω γιατί είσαι σουρτούκω….
Elsa: πάλι εγώ φταίω; Μα πως ξεφύγαμε πάλι; Έλα για να πούμε για την ταινία…
Rose: ε μα… μια ταινία πάμε να σχολιάσουμε και μου λες για τα …ανύπαρκτα παιδιά μας!
Elsa: …ναι γιατί θέλω στεφάνι (κλαίμε πλέον από το σουρεάλ του θέματος)…
Rose: σώπα! Και όλες οι ταινίες σου το θυμίζουν; Βρε τι πάθαμε… θα σε βάλω να δεις καμία με ζόμπι….
Elsa: χαχαχαχα… έλα πάμε… ταινία…
Rose: α καλέ που τη θυμήθηκες αυτή;;
Elsa: χαχαχαχ.. λοιπόν ναι- είναι βαριά ταινία
Rose: …ναι δεν σου αφήνει ευχάριστη διάθεση
Elsa: μας άφησε λιγάκι μαλ@κες στο τέλος…
Rose: πάντως να γράψεις πως ο μικρός που είχε την πλήρη στήριξη της μάνας του, ήταν πολύ παράτολμος και ουσιαστικά προκλητικός… δεν ζούσε ήρεμα… έψαχνε για μπελάδες…
Elsa: ήταν όντως ασεβής. Και επιθετικός, με έναν άλλο τρόπο επιθετικότητας, μέσω της πρόκλησης…
Rose: και τελικά το έφαγε το κεφάλι του…
Elsa: καλά αυτό είναι σεναριακό. Θα μπορούσε να μην το έτρωγε… αλλά είναι γεγονός πως η αγάπη και η στήριξη της μάνας του δεν ήταν αρκετή για να τον κρατάει σε ψυχική ηρεμία… ήθελε να προκαλεί…. ήθελε να ζει ακραία…
Rose: θα μπορούσε να είναι πιο low profile… όχι σαν κάτι αναρχοκουμούνια όπως μερικές μερικές…
Elsa: χαχαχχα… είσαι μεγάλος βλάκας… εγώ μωράκι μου στα 40 μου πλέον όχι, δεν έχω ανάγκη να είμαι low profile. Υπάρχω και εγώ και η κοινωνία θέλει δεν θέλει θα με βρίσκει παρούσα!
Rose: εντάξει. Παρούσα… τα σουβεράκια τα έχουμε για να ακουμπάς το ποτηράκι σου μωρό μου και να μην αφήνεις κυκλάκια στο τραπέζι…
Elsa: μα αυτό που με κόβεις πάνω στο καλό!
Rose: λοιπόν έλα, βάλε βαθμό…
Elsa: εχμμμ… 3,5 θα πω… να τη δείτε, γιατί θα ταυτιστείτε σε αρκετά σημεία, αλλά θα σας μείνει μια μικρή πίκρα..
Rose: εγώ θα βάλω ένα ωραιότατο 3 γιατί το τέλος είναι χάλια… εντάξει, δεν είναι μάπα η ταινία, μια χαρά είναι… απλώς με άφησε με απορίες…
Elsa: τέλεια… πάει κιαυτό.. να σε ρωτήσω μωρό μου… το κουτάκι να το ακουμπήσω και αυτό σε σουβεράκι?
Rose: αγάπη άκου…. Ότιιιιι φέρνεις από την κουζίνα, χρειάζεται κάτι από κάτω του για να το ακουμπήσεις στο τραπεζάκι… ΟΚ?
Elsa: οκ!
Rose: άιντε να δούμε…
Elsa: χαχαχα… κλείνω.
Είδος: Ρομαντικό δράμα, Σκηνοθεσία: Christophe Charrier, Σενάριο: Christophe Charrier, Παίζουν: Félix Maritaud, Nicolas Bauwens, Tommy Lee Baïk, Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Γλώσσα: Γαλλικά
Σχετικά άρθρα: Τhe Half of It, Love Song, The perfection, The Prom, Γεύσεις και Χρώματα, Ένας κρυφός έρωτας, Carol, Matter, Duck Butter, Ελίζα και Μαρσέλα, A New York Christmas Wedding, The feels
