Σύνταξη κειμένου: LesbianPortal
201 χρόνια από την ημέρα -που αναγνωρίζεται ως η επίσημη ημερομηνία έναρξης- του αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση τους. 201 χρόνια από τον αγώνα των προγόνων μας ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία. 201 χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που ένας μικρός (πραγματικά μικρός) λαός αποφάσισε να ξεσηκωθεί απέναντι στον ισχυρό δυνάστη του, απέναντι σε μια πολεμική μηχανή που έδειχνε ότι είναι αήττητη.
Και τα έφερε έτσι η ζωή ώστε, εν τέλει, η φετινή επέτειος να είναι τόσο σημαντική και σημαδιακή. Ναι, σημαντική λόγω της Ουκρανίας, ναι σημαδιακή λόγω του Ουκρανικού λαού που αγωνίζεται εξίσου, 201 χρόνια μετά από εμάς, για τη δική του ανεξαρτησία, για τη δική του αυτοδιάθεση. Και αν οι σημερινοί Έλληνες θέλουμε να τιμάμε την σημερινή επέτειο με λαμπρότητα οφείλουμε ταυτόχρονα να είμαστε πνευματικά ηθικοί. Να σταθούμε στο πλάι του ηρωικού Ουκρανικού λαού, χωρίς ναι-μεν-και-αλλα. Δίπλα του, αλληλέγγυοι και υποστηρικτές στον αγώνα που δίνει. Φωνάζοντας δυνατά με όλη τη δύναμη της ψυχής μας Slava Ukraini.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αποτρόπαια γιατί, καταρχήν, αποτελεί κατάλυση διεθνών θεσμών, διεθνών συμφωνιών και διεθνών θεσμικών οργάνων για τα οποία η ανθρωπότητα έχει παλέψει σκληρά να εγκαθιδρύσει. Και μπροστά σε μια τέτοια πρωτοφανή κατάλυση, κανείς και καμιά μας δεν πρέπει να τηρεί στάση ουδετερότητας. Για αυτό και διαχρονικά, όλοι οι λαοί ήταν (και παραμένουν) αντίθετοι στην καταπάτησή τους, αδιακρίτως της προέλευσης αυτής της καταπάτησης. Η θέση μας, επίσης, δεν πρέπει να έχει χαρακτήρα σωρευτικό επειδή αντίστοιχες κινήσεις υπήρξαν σε σημαντικό βαθμό από το ΝΑΤΟ και άλλες ισχυρές δυνάμεις κατά το παρελθόν. Οφείλουμε ως έντιμοι άνθρωποι να καταδικάζουμε πάντα τις αντιθεσμικές κινήσεις των μεγάλων δυνάμεων προς άμαχους και ανήμπορα κράτη, χωρίς διακρίσεις. Στον 21ο αιώνα οφείλουμε να αντιστεκόμαστε σε οιαδήποτε κίνηση αιματοκύλησης αμάχων και προσπάθειας κατάλυσης κρατών.
Οφείλουμε, επίσης, ως έντιμοι άνθρωποι να μην ετεροπροσδιοριζόμαστε από τους ιδεολογικούς και πολιτικούς μας αντίπαλους. Το ότι εκείνοι και εκείνες ίσως ποτέ δεν καταδίκασαν την εισβολή των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ στο Βιετνάμ, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Λιβύη, την Συρία, και όπου αλλού, δεν δίνει κανένα άλλοθι σε εμάς σήμερα. Δικαίως ίσως είμαστε τόσο καχύποπτοι και αρνητικοί στη «διείσδυση» δυτικών οργανώσεων, ιδρυμάτων και χρηματοδοτήσεων στην Ουκρανία γιατί έχουν δει πολλά τα μάτια μας. Αλήθεια όμως, τι νομίζουμε ότι ήταν και έπραττε η Φιλική Εταιρεία κάτω από τη μύτη της Υψηλής Πύλης; Ή τι νομίζουμε ότι έκαναν οι Φιλέλληνες, όπως π.χ. ο Λόρδος Μπάιρον, που τιμούμε και υμνούμε ευγνωμονούντες σήμερα;
Το γνωρίζουμε πλέον, το γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η Ουκρανική Δημοκρατία είχε δυσλειτουργίες όπως γνωρίζουμε ότι γενικότερα η Δημοκρατία ως πολίτευμα είναι πολλές φορές αδύναμη απέναντι στους εχθρούς της. Όσοι και όσες όμως ομνύουμε στη Δημοκρατία -δηλαδή στις ανοιχτές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες και στο κράτος δικαίου- οφείλουμε να είμαστε έντιμοι και όχι ala carte δημοκράτες. Πως επικαλούμαστε τώρα τις παρεκτροπές της Ουκρανικής Δημοκρατίας αφού επί 8 χρόνια ποτέ δεν φωνάξαμε και δεν διαδηλώσαμε, ως οφείλαμε, για το τάγμα Αζόφ και τον Δεξιό Τομέα; Είναι άλμα λογικής χωρίς στέρεες βάσεις να το επικαλούμαστε τώρα, πολύ περισσότερο για τη χώρα μας που κουβαλάει το άγος της ανάδειξης σε τρίτο σε δύναμη κόμμα πριν λίγα χρόνια, στο ελληνικό κοινοβούλιο, τους νεοναζιστές και εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.
Και αν δεν συγκινούμαστε από τους παραπάνω ηθικούς λόγους ή την ανθρωπιστική καταστροφή που αυτή τη στιγμή συντελείται στην Ουκρανία και θέλουμε να σκεφτόμαστε και να αποφασίζουμε ψυχρά, τότε οφείλουμε σκέτα-νέτα να θυμόμαστε ότι ο Πούτιν ήταν αυτός που ξεδιάντροπα έφερε στο τραπέζι την ισχύ των πυρηνικών του όπλων. Αλλά και να θυμόμαστε ότι ο Πούτιν ισχυρίζεται ότι η δημιουργία της Ουκρανίας ήταν λάθος του Λένιν που πρέπει να διορθωθεί. Όπως ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η Συνθήκη της Λωζάννης για τη Δυτική Θράκη ήταν λάθος του Κεμάλ και πρέπει να διορθωθεί. Ο Πούτιν ισχυρίζεται ότι η ρωσική μειονότητα υφίσταται στο Ντονμπάς διώξεις και πρέπει να προστατευτεί. Όπως ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη υφίσταται διώξεις και πρέπει να προστατευτεί. Και ότι ο Πούτιν θέλει ζώνη ασφαλείας και αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας. Όπως ακριβώς και ο Ερντογάν ζητάει αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Αν και όταν έρθει η ώρα να θυμόμαστε τι κάναμε τώρα, τι στάση κρατήσαμε τώρα.
Τέλος, στη ΛΟΑΤΚΙ ειδικά κοινότητα οφείλουμε (ηθικά, αλλά και ωφελιμιστικά) να είμαστε διπλά καταδικαστικοί απέναντι στον Πούτιν και τις βάρβαρες επιδιώξεις του. Είναι πολύ υποκριτικό, αλλά και βαθιά απολίτικο, να καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας τον κάθε ομοφοβικό/τρανσφοβικό, να καταδικάζουμε με αποτροπιασμό τον κάθε Όρμπαν και τον κάθε Ερντογάν, να διυλίζουμε την κάθε ομοφοβική/τρανσφοβική/σεξιστική φράση αλλά να ποιούμε την νήσσαν για τον Πούτιν και τους ακολούθους του, όπως τον Τσετσένο κυνηγό ΛΟΑΤΚΙ κεφαλών, τον Καντίροφ. Είναι υποκριτικό και απολίτικο να ζητάμε δικαίωση για τον Ζακ ενώ «καταδικάζουμε», με τη στάση ουδετερότητας, σε εξαθλίωση, φυλακίσεις, βασανιστήρια, ακόμη και σε θάνατο τα ΛΟΑΤΚΙ αδέρφια μας στη Ρωσία, την Ουκρανία, την Τσετσενία, την Γεωργία, την Υπερδεινστερία και όπου αλλού ο χυδαίος Πούτιν έχει πατήσει την μπότα του. Εάν εμείς αρνηθούμε να καταδικάσουμε τον Πούτιν, εάν εμείς κρατήσουμε στάση ουδετερότητας, δεν καταπίνουμε απλά την κάμηλο αλλά εμφανιζόμαστε στα μάτια της υπόλοιπης κοινωνίας ως διχασμένες προσωπικότητες και οφείλουμε να το γνωρίζουμε.
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, τώρα παρά ποτέ, οφείλουμε να τιμήσουμε, λόγω και έργω, τους ήρωες και τις ηρωίδες του ‘21. Και ο καλύτερος τρόπος σήμερα, ανήμερα της εθνικής μας επετείου, είναι να σταθούμε στο πλευρό του Ουκρανικού λαού, στον αγώνα του για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση. Εάν ειλικρινά επιθυμούμε την ειρήνη των λαών, πρέπει να λαχταράμε να νικήσουν οι Ουκρανοί τον πόλεμο αυτό. Εάν ειλικρινά επιθυμούμε την ειρήνη στο μέλλον, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να ματώσουμε στο σήμερα. Και δεν είμαστε πολεμοχαρείς ή πολεμοκάπηλοι όταν τα γράφουμε αυτά. Με ευχολόγια και υποχώρηση και κατευνασμό δεν θα πάμε πουθενά. ‘Η μάλλον θα πάμε…θα οδηγηθούμε στο απόλυτο σκοτάδι, το ξέρουμε από την ανθρώπινη ιστορία, το έχουμε ξαναζήσει στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Για αυτό οφείλουμε ειδικά σήμερα, σταράτα και καθάρια να βροντοφωνάξουμε:
Χρόνια πολλά Ελλάδα
Slava Ukraini
Ζήτω η ανεξαρτησία των λαών