Συνέντευξη – Επιμέλεια κειμένου: LesbianPortal
1) Είσαι γέννημα-θρέμμα «νησιωτοπούλα» που παρέμεινε και αντιμετωπίζει τη κλειστή συντηρητική κοινωνία στα ίσα, σωστά;
Ναι, γεννήθηκα σε μεγάλο νησί, αυτό που λέμε τουριστικό. Μεγάλωσα κυρίως με την γιαγιά μου που ήταν αρκετά απελευθερωμένη σε θέματα σχέσεων και δεν με καταπίεζε, φυσικά αν ήταν για σχέσεις με αγόρια.
Εμένα πάλι από μικρή μου άρεσαν τα κορίτσια και το ήξερα σχεδόν από την δευτέρα δημοτικού αλλά πέρα από μονόπλευρους έρωτες δεν μπορούσα να το συζητήσω. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν στα 16 με γυναίκα, ένα φιλί ήταν μην φανταστείς, αλλά κράτησε 1 χρόνο… να φιλιόμαστε και εγώ να λιώνω χωρίς να μπορώ να έχω σχέση μαζί της μιας και όπως δήλωνε της άρεσαν οι άντρες.
Στη συνέχεια έκανα 5 χρόνια σχέση με άντρα γιατί, ενώ πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες, θεωρούσα ότι μπορούσα να το καταπιέσω. Αν και για να είμαι ειλικρινής πάντα με έπιανα να καταπιέζομαι γιατί οι σχέσεις είναι δύσκολες και που θα βρεις κάποια να ταιριάζεις απόλυτα;
Έμεινα και 2 χρόνια Αθήνα που είχα βρει τον εαυτό μου και ήμουν open και έκανα σχέσεις αποκλειστικά με γυναίκες. Ξαναγυρνώντας στο νησί έκανα σχέση με γυναίκα που όμως τότε ανακάλυπτε την σεξουαλικότητα της. Μια ακόμη τοξική σχέση που κράτησε και αυτή 5 χρόνια, με έλλειψη σεβασμού από πλευράς της αφού έπρεπε να την κρατήσουμε απόλυτα κρυφή από όλους. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να μην μπορείς να μιλήσεις με φίλες σου αλλά και ο άνθρωπος σου να υποκρίνεται κάθε στιγμή ότι θέλει άντρες; να φλερτάρει μπροστά σου από τον φόβο της για την κοινωνία, μην τυχόν μάθουν ότι είστε μαζί, και φυσικά κανείς και καμία να μην μπορεί να σε ξυπνήσει από αυτό για να δεις ότι δεν σου αξίζει;
Εκείνη την περίοδο περιορίστηκα σε πολλά, καταπίεσα τον εαυτό μου και αυτό που ήθελα να είμαι, γιατί ακόμα μια φορά θεωρούσα ότι δεν θα έβρισκα κάτι καλύτερο για εμένα. Μόλις λοιπόν τελείωσε η συγκεκριμένη σχέση ήταν η στιγμή που αποφάσισα ότι δεν θα κρυφτώ ποτέ ξανά και από τότε είμαι ανοιχτή στην οικογένεια μου και σε όλους. Φυσικά δεν είναι η πρώτη μου κουβέντα η σεξουαλική μου προτίμηση σε μια συζήτηση, και ακόμα υπάρχουν φορές που δεν το λέω ευθέως λόγω της κλειστής κοινωνίας του νησιού, αλλά πλέον νιώθω πιο ελεύθερη και πιο ευτυχισμένη που δεν καταπιέζω ένα τόσο μεγάλο κομμάτι μου για χάρη μιας κοινωνίας, της όποιας κοινωνίας…
2) Mονογαμική, άνθρωπος των σχέσεων, πολυγαμική ή πολυαμόρε? Με τις εμπειρίες που έχεις θεωρείς εφικτές τις σταθερές σχέσεις μεταξύ λεσβιών σε μια χώρα τόσο συντηρητική σαν την Ελλάδα ή πιστεύεις ότι τα πάντα είναι θέμα ψυχοσύνθεσης?
Αποκλειστικά μονογαμική ήμουν και είμαι. Μου αρέσει το φλερτ αλλά το προτιμώ από την σύντροφο μου. Κοίτα να δεις, η κοινωνία έχει γεμίσει ψυχολογικά τον κόσμο με αποτέλεσμα να μην αναζητούμε την ευτυχία και την ουσιαστική ποιότητα ζωής αλλά να κυνηγάμε το εφήμερο και το κέρδος. Τουλάχιστον όπως τα βίωσα εγώ τα πράγματα…εδώ στο νησί οι γυναίκες είτε αγκιστρωνόμασταν σε σχέσεις με λάθος ανθρώπους γιατί θεωρούσαμε ότι είναι δύσκολο να βρούμε κάτι καλό είτε καταλήγαμε στο άλλο άκρο, να ζούμε χωρίς κανένα όριο, όλες να πηγαίνουν με όλες και όλους, ένα μεγάλο κρεβάτι…
Για να είναι υγιείς και σταθερές οι σχέσεις θέλουν δουλειά και πάνω από όλα δουλειά με τον εαυτό μας και ειδικά εμείς οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι που είμαστε στην ντουλάπα χρόνια ολόκληρα. Και να ξέρεις, κανείς και καμία δεν μεγάλωσε στην τέλεια οικογένεια, αλλά αυτή η καταπίεση που βιώνουμε εμείς μας αλλάζει και ως ανθρώπους, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε αυτό φαίνεται.
Τουλάχιστον εγώ ήμουν τυχερή, σε όσους και όσες ανοίχτηκα δεν με αντιμετώπισαν αρνητικά, αλλά κοντά 30 χρόνια εγώ έκρυβα εμένα και έμπλεξα σε λάθος σχέσεις, και με άντρες και με γυναίκες που δεν μου ταίριαζαν, κάτι που δεν θα το έκανα αν ήμουν σε άλλη χώρα. Η χώρα μας και το περιβάλλον που ζούμε μας επηρεάζει προφανώς, και η Ελλάδα δυστυχώς ακόμα γαλουχεί προβληματικές σχέσεις και ανθρώπους. Μην ξεχνάμε ότι το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» ήταν το εθνικό μας μότο μέχρι και πριν λίγα χρόνια και καθόριζε πολλά.
Το σύμφωνο συμβίωσης έδωσε δύναμη στους gay να έχουν έστω κάποια κομμάτια του νόμου με το μέρος τους και να μην θεωρούν ότι πρέπει να κρύβονται. Είναι σημαντικό να έχεις ίδια δικαιώματα και να μπορείς να είσαι με τον άνθρωπο σου όπως είναι και όλοι οι άλλοι χωρίς να στερείσαι τα αυτονόητα. Πάντα ονειρευόμουν να παντρευτώ οπότε πλέον μπορώ να το κάνω με την σύντροφο μου όταν έρθει η ώρα και αυτό είναι κάτι που πολλά ζευγάρια στο παρελθόν το έχασαν μιας και ο νόμος άλλαξε πρόσφατα.
3) Η οικονομία επλήγη από τον κορονοϊό, το ΕΣΥ κινδυνεύει ακόμη δεδομένης της νέας αναζωπύρωσης της πανδημίας και εσείς οι επαγγελματίες υγείας βιώσατε την αγωνία των πολιτών. Τι θα απαντούσες στο ερώτημα οικονομία ή υγεία?
Για όλους ήταν περίεργα αλλά για όσους και όσες δουλεύουν στον τουρισμό και στην υγεία ήταν εφιαλτικά φέτος. Η δικιά μου δουλειά είναι ένας συνδυασμός και των δύο μιας και δουλεύω στον ιατρικό τουρισμό. Περιορισμοί, ακραία μέτρα, φόβος μην κολλήσεις και από την άλλη φόβος ότι δεν θα έχεις δουλειά και λεφτά να επιβιώσεις. Το άνοιγμα του τουρισμού ήταν αναγκαίο γιατί η Ελλάδα είναι κατεξοχήν τουριστικός προορισμός, οπότε ήταν αδύνατη η αποφυγή του χωρίς οικονομική κατάρρευση.
Πιστεύω ότι τα μέτρα όλοι και όλες προσπάθησαν να τα τηρήσουν αλλά όπως γνωρίζεις ο καθένας είχε υποχρεώσεις και πολλοί έδρασαν επιπόλαια, χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμπεριφορά των κλαμπ. Δυστυχώς η οικονομία και η υγεία πάνε μαζί, το είδαμε άλλωστε και με τη στάση της Σουηδίας που επέλεξε μόνο την οικονομία αλλά είχε τόσους θανάτους.
Για κανέναν δεν ήταν εύκολο αυτό που έγινε και ούτε το είχε προβλέψει κανείς, συνομωσία ή όχι, σημασία έχει το αποτέλεσμα. Χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια άνεργοι και η οικονομία και οι ζωές μας να κρέμονται από μια λεπτή κλωστή. Ιδανικά σενάρια δεν υπάρχουν πουθενά, και ούτε ιδανικές λύσεις, σημασία έχει πως το διαχειριζόμαστε.
Είναι μια πολύπλοκη και πολυπαραγοντική διαδικασία και οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν ριψοκίνδυνες και μη δοκιμασμένες αλλά θεωρώ ότι η κυβέρνηση καλά έχει διαχειριστεί το θέμα έως τώρα, και είχαμε ελάχιστα θύματα. Και τώρα πάλι προσπαθεί να βρει την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην σωστή διαχείριση της επιδημίας και των οικονομικών επιπτώσεων που έχει σε όλους. Προσωπικά η δική μου ανησυχία είναι και για τις επιπτώσεις που θα έχει όλο αυτό στο περιβάλλον…τόσες μάσκες, τόσα πλαστικά και κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν ενδιαφέρεται και για αυτές τις επιπτώσεις μετά τον κορονοιό. Ο ιός ίσως φύγει σε λίγα χρόνια αλλά ο πλανήτης μας θα είναι εδώ γεμάτος μάσκες και μπουκάλια από αντισηπτικά να μας θυμίζουν ότι χειριστήκαμε λάθος την κατάσταση.
4) Πανδημία Covid-19 και ΛΟΑΤΙ. Τι θα μας συμβούλευες ως επαγγελματίας της υγείας?
Η μόνη μου συμβουλή θα ήταν να έχουμε κριτική σκέψη σε όλα. Ναι να τηρούμε τα μέτρα, προφανώς, μιας και έχει αποδειχτεί ότι μας προστατεύουν. Και όσο αφορά τις προσωπικές σχέσεις οι άνθρωποι μας μας καταλαβαίνουν, δεν χρειάζεται να είμαστε αγκαλιά συνέχεια και δεν είναι μόνο τα φιλιά σύμβολο αγάπης… αγάπη είναι να προστατεύεις τον εαυτό σου και τους άλλους. Δυστυχώς όμως common sence is not that common anymore.
Για τον έρωτα στα χρόνια του covid δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω ως επαγγελματίας ή σαν κοπέλα που έκανα νέα σχέση εν μέσω πανδημίας και μάλιστα από απόσταση. Ο φόβος για νέο lockdown νομίζω μας επηρεάζει πολύ, ο περιορισμός των επαφών δεν είναι κάτι υγιές, πόσο μάλλον για εμάς που περιορίζαμε και την σεξουαλικότητα μας τόσα χρόνια, αλλά να θέτουμε σε κίνδυνο τον συνάνθρωπο είναι καθαρή ηλιθιότητα πλέον και ο καθένας μας και η καθεμιά μας θα πρέπει να φέρεται με σύνεση. Ο ιός προφανώς δεν κοιτάει σεξουαλικότητα οπότε αν μπορώ να πω κάτι είναι ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να αγαπάμε και να είμαστε περήφανοι πίσω από την ουράνιο τόξο “μάσκα” μας. Κάποια στιγμή θα είναι παρελθόν όλο αυτό.
Μαργαρίτα τι ονειρεύεσαι και επιθυμείς για το μέλλον;
Ειλικρινά; δεν θα ήθελα να δουλεύω, νοικοκυρά θα ήθελα να ήμουν και να έχω ήδη την δική μου οικογένεια αλλά δεν γίνεται οικονομικά, οπότε η δουλειά έχει καθυστερήσει τα σχέδια μου για παιδιά και όλο αυτό δεν είναι ευχάριστο αλλά χωρίς λεφτά δεν γίνεται τίποτα.
