Σύνταξη κειμένου: Άννα Απέργη (για το T-zine.gr)
Φέτος ο αγώνας γίνετε ακόμη πιο δύσκολος, μιας και εδώ και ένα χρόνο, η χώρα μας βρίσκεται μέσα σε μία πρωτόγνωρη αλλά και πολυεπίπεδη κρίση. Μία υγειονομική κρίση, που ήταν αναπόφευκτο να εξελιχθεί πολύ γρήγορα και σε μία οικονομική αλλά και πολιτιστική κρίση, που επηρεάζει αρνητικά ιδιαίτερα τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Ανάμεσα σε αυτές και τα τρανς πρόσωπα.
Οι τρανς συνάνθρωποι μας στη χώρα μας, ανέκαθεν αντιμετώπιζαν και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ένα ευρύ φάσμα στερεοτύπων, προκαταλήψεων, παρενοχλήσεων, διακρίσεων, βίας, καθώς και περιορισμένη πρόσβαση στην εργασία, στην κοινωνική πρόνοια, στην ασφάλιση, στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση, ενώ η ρητορική μίσους και η λεκτική βία που αντιμετωπίζουν τόσο στην ιδιωτική και όσο και στη δημόσια ζωή τους, αποτελεί για αυτούς μία καθημερινότητα.
Όντας η πιο ευάλωτη ομάδα ανθρώπων, οι τρανς άνθρωποι και ιδιαίτερα οι τρανς γυναίκες που εργάζονται στο σεξ, οι τρανς άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, οι τρανς ΑμεΑ, οι τρανς πρόσφυγες, μετανάστες και αιτούντες διεθνούς προστασίας, είναι ακόμη πιο ευάλωτοι απέναντι στην πανδημία του COVID- 19.
Πλέον πάρα πολλοί τρανς συνάνθρωποι μας ζουν στα όρια της φτώχιας και της εξαθλίωσης, αν όχι κάτω από αυτά, μην μπορώντας να καλύψουν βασικές ανάγκες διαβίωσης τους, όπως την κάλυψη του ενοικίου τους ή λογαριασμών κοινής ωφέλειας, να μην μπορούν να έχουν την αναγκαία θέρμανση στο σπίτι τους, να μην μπορούν να καλύψουν ακόμη και την σίτιση τους.
Μέσα σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση, φέτος καλούμαστε να μιλήσουμε για ορατότητα, για περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες. Για δικαιώματα που κάποια ελάχιστα από αυτά εν μέρη έχουν κερδηθεί κι άλλα πολλά ακόμη που πρέπει να κατακτηθούν.
Η νομοθεσία της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου ήρθε το 2017 – όχι φυσικά από μόνη της και όχι αναίμακτα- όμως τα κενά που υπάρχουν είναι πολλά με αποτέλεσμα να βρίσκεται πολύ μακριά από τα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Πρώτα απ’ όλα η διαδικασία είναι δικαστική. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι είναι χρονοβόρα και επιπλέον κοστίζει πάρα πολλά χρήματα, οπότε δεν είναι και προσβάσιμη. Επιπλέον από τον νόμο εξαιρούνται τα έγγαμα τρανς πρόσωπα, δεν μεταβάλλεται η ληξιαρχική πράξη γέννησης πιθανού τέκνου, υπάρχει ηλικιακό όριο, ενώ δεν συμπεριλαμβάνονται ρητά στον νόμο τα μη-δυαδικά (non-binary), αλλά και τα ίντερσεξ πρόσωπα, καθώς επίσης και οι τρανς πρόσφυγες, μετανάστες και αιτούντες διεθνούς προστασίας.
Η νομοθεσία επίσης της απαγόρευσης των διακρίσεων καλύπτει μόνο τον χώρο της εργασίας, δεν συμπεριλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών και αγαθών, την υγεία, την εκπαίδευση και τη στέγαση, ενώ η νομοθεσία για την προστασία από τη ρητορική μίσους λόγω του περιοριστικού της πλαισίου, παραμένει να είναι ελλιπής, με αποτέλεσμα ο ρατσιστικός λόγος να παραμένει ατιμώρητος.
Ακόμη, πρέπει να διασφαλιστούν μέσω νομοθεσιών οι τρανς μαθητές και μαθήτριες, προκειμένου να σταματήσει ο εκφοβισμός και η βία μέσα στα σχολεία, να υπάρξουν μέτρα για την πλήρη πρόσβαση των τρανς ανθρώπων στο χώρο της υγείας χωρίς διακρίσεις και φυσικά να τροποποιηθεί ο νόμος 2734/1999 της εργασίας στο σεξ, έτσι ώστε να διασφαλιστούν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των τρανς προσώπων που εργάζονται στο σεξ.
Τα τρανς δικαιώματα είναι ανθρώπινα δικαιώματα και σε αυτά δεν χωρούν ούτε συμβιβασμοί, αλλά ούτε και εκπτώσεις. Ο αγώνας συνεχίζεται…
